Αγόρασα αυτό το βιβλίο ακριβώς την επομένη των δημοτικών/ευρωεκλογών. Χρειαζόμουν να χωθώ κάπου μέσα. Είναι η περίπτωση των κλασικών/διάσημων βιβλίων που έχω ακούσει πολλές φορές να αναφέρονται σε αυτό αλλά δεν έτυχε να το έχω διαβάσει.
Με το που το ξεκίνησα, μου ξεκαθαρίστηκαν τα εξής δύο πράγματα που φυσικά τα είχα αλλιώς στο μυαλό μου. Πρωτον ότι ο Chaucer δεν ήταν μόνο συγγραφέας όπως νόμιζα και δεύτερον, δεν έζησε το 16ο αιώνα όπως πίστευα. Ήταν επίσης ποιητής και τελικά οι “Ιστορίες του Καντέρμπουρι” είναι ένα μεσαιωνικό ποίημα -ΝΑΙ, Ο CHAUCER ΕΖΗΣΕ ΤΟ 13ο ΑΙΩΝΑ- γραμμένα σε καταπληκτικά μεσαιωνικά αγγλικά!
Ευτυχώς η ημιμάθεια, μου χαρίζει συχνά τέτοιου είδους ευχάριστες εκπλήξεις/ανακαλύψεις και αναθεωρήσεις. Έτσι τώρα, περνάω τις μέρες μου διαβάζοντας φωναχτά το ποίημα -όπως με συμβουλεύει η εισαγωγή του – για να καταλαβαίνω ηχητικά τουλάχιστον τις λέξεις και εντρυφώ σε ένα κοφτερό μυαλό (αυτό του ποιητή των ιστοριών) που φτιάχνει τις πιο οξυδερκείς ρίμες, σε ωραίο ρυθμό γλώσσας, πραγματικό γαργαλητό για τον εγκέφαλο.
Φυσικά, δεν κατορθώνω να διαβάσω περισσότερο από μία σελίδα τη φορά αλλά μακαρίζω τον εαυτό μου για την έμπνευση που είχα. Έτσι όπως το κόβω αυτού του είδους η ενασχόληση θα αποτελέσει ισχυρό καταφύγιο για πολύ καιρό, μπορεί και μέχρι τις επόμενες εκλογές… Που μάλλον είναι περίπου το ίδιο με το διάστημα που πέρασα κλεισμένη μέσα σε μια Valitsa…
Διαβάστε διεξοδικά για την έκδοση των έργων του Τζέφρυ Τσώσερ το 1896
artistokratissa 