Τί συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός μουσείου; Υπάρχει ζωή πέρα από τις ώρες “ανοικτές για το κοινό”; Ή εκεί που η είσοδος επιτρέπεται “μόνο για τους έχοντες εργασίαν”; Ή, στις αποθήκες του; Συχνά έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται πιθανούς κι απίθανους τρόπους για βρεθεί στα άδυτα των αδύτων, οπουδήποτε δηλαδή δεν επιτρέπεται να βρισκόμαστε εμείς οι επισκέπτες μετά τη λήξη του εισιτηρίου μας.
Τί συμβαίνει όμως όταν από τη μια στιγμή στην άλλη, περνάς τη διαχωριστική γραμμή ασφαλείας και από κοινό βρίσκεσαι εργαζόμενος σε μουσείο;
Σήμερα, διανύοντας ήδη τη δεύτερη μέρα (#BehindTheScenesMW) της #MuseumWeek (7-13 Ιουνίου) σας έχω μερικές φωτογραφίες όχι πια από την οπτική γωνία του επισκέπτη αλλά από τη μεριά εκείνου που σας υποδέχεται!
Κόμβος 204. Ταμείο εισόδου. Kάτω από το ποντίκι, το σημειωματάριο μου όπου καταγράφω τα άγχη μου, δηλαδή ό,τι νέο χρειάζεται να θυμάμαι ή να ανατρέξω. Η Ζυράννα δεν ασχολείται με τέτοιες αγωνίες παρά μόνο με το γράψιμο και καθημερινά μου υπενθυμίζει να κάνω ακριβώς το ίδιο, φυσώντας ειρωνικά τον καπνό της στο πρόσωπο μου. Διάλειμμα. Καφές. Καβάτζα. Κάποιοι είναι υπευθυνοι για τον κήπο, γύρω από το Μουσείο. Τα κλαδιά από τις ελιές κόβονται και ντανιάζονται. Όπως στις αυλές στα ορεινά. Στο ατομικό ερμάριο έχω πάντα ένα καθαρό πουκάμισο, ακόμη ένα παντελόνι και παπούτσια. Και απ΄έξω κολλημένο, το απαραίτητο, φτιαγμένο από τα χεράκια μου, μαγνητάκι, δηλωτικό παρουσίας. Βασικό μενού. Εξοδος. Ζήτα. Υπογραφή. Τέλος.
Καλώς ήρθατε στα παρασκήνια!
Κάτι το χαμήλωμα των φώτων, λίγο η στολή, το ότι παρακολουθείς τον κόσμο να φεύγει μέχρι να να κλείσει η βαριά, γυάλινη πόρτα πίσω και από τον τελευταίο, κάθε φορά που η βάρδια συνέπιπτε με το κλείσιμο του μουσείου ένιωθα σαν πιλότος που μόλις είχε ολοκληρώσει την προσγείωση μετά από πολύωρη πτήση. Χειροκροτούσα κι ευχαριστούσα δεξιά κι αριστερά μου, πλήρωμα κι επιβάτες (τους συναδέλφους μου) για το ευχάριστο κι ανέφελο ταξίδι.
Ο καιρός είναι καλός και προσφέρεται για βόλτες στα αγαπημένα σας μουσεία. Από το πιλοτήριο της Αρτιστοκράτισσας, σας εύχομαι καλή διαμονή όπου και αν έχει προσγειωθεί το μυαλό σας κι θα χαρώ να σας δω σε ένα από τα επόμενα ποστ μου.
artistokratissa 